02 September 2008

Bubuka

Sanajan urang hirup atawa ngumbara di lembur batur teuteup bahasa sunda teh bahasa nenek moyang urang,mangkana urang Tonk Hilap malahan mah satungtung urang hirup di dunya teteup kudu mikacinta
Ulah nyontoan si Jai,kakarak oge manggih roti hiji kitu deui pamere bibina nu ngaran si siti eta mah meni saruana pisan bibi jeung alo kakarak oge balik ti Batawi can lami majar maneh “Aku sudah lupa Naon itu apa sih ?
Urang mah ulah kitu – kitu teuing dulur,meureun matak kitu oge si jai jeung si siti geus katindihan ku rasa gengsi,amit – amit utun inyji,padahal mun dipikir, urang mah mending keneh hirup di kampung tapi ngota dari pada hirup di kota tapi kampungan.
Sakitu heula dulur etang – etang bubuka di blog ieu.Mugi tiasa ngahapunteun bahasa na acak kadut alias pabeulit,acak – acakan sareung kirang merenah,dimaklum we sanes ahlina.
Teu aya leupatna sakanteunan ngalangkung,kaleureusan ayeuna nuju ngarandapan sasih Ramadhan sasih nu pinuh ku cahaya,wilujeung ngalaksanakeun saum Ramadhan mugi tiasa ditampi sadaya ibadah urang ku Gustu Nu Maha Suci.Amiin.

Tidak ada komentar: